چرا کودکم در هنگام انجام تکالیف خشمگین می شود

جهت پاسخ به این سوال که چرا کودکم در هنگام انجام تکالیف خشمگین شده و گریه می کند، می توان دلایل متعددی را در نظر گرفت. شاید تکلیفی که از او می خواهید انجام دهد در حد توانش نبوده و نمی تواند به خوبی از عهده آن بر بیاید و شاید در اثر تجربیات تلخ گذشته اعتماد به نفس خود را در انجام تکالیف از دست داده است و …

یکی از دلایل شایع در این زمینه، کمالگرایی والدین است. کودک شما وقتی برای اولین بار مداد را در دست گرفته و تکلیف می نویسد هیچ پیش فرض قبلی در مورد آن ندارد،( اگرچه که گاهی والدین از اولین تجربه خط خطی کردن، پیش فرض های منفی راجع به فعالیت های مداد و کاغذی را در حافظه کودک ایجاد کرده اند. ) بنابراین رفتار شما است که ادامه مسیر را برای کودک مشخص می کند. زیرا محرکی که از نظر ما خنثی باشد نمی تواند هیجانی را برانگیزد. پس اگر کودک ما با هر بار درخواست به نوشتن تکالیف خشمگین می شود تنها بدین معنی است که تکلیف به عنوان یک محرک برانگیزاننده خشم در مغز او تعریف شده است. این در حالی است که انجام تکالیف در دنیای واقعی یک محرک لذت بخش ( یادگیری در مغز ما ارزشمند است) و یا در بدترین حالت خنثی می باشد. اما چطور این اتفاق افتاده است؟

با  یک مثال به این سوال پاسخ می دهیم. همانطور که می دانید آشپزی یک محرک لذت بخش و یا در بدترین حالت خنثی می باشد، اما اگر بعد از هر بار آشپزی، غذایی را که با همه توان درست کرده ایم داخل سطل زباله بریزند و از ما بخواهند تا دوباره این کار را انجام دهیم، آشپزی در ذهن ما تبدیل به یک محرک زجر آور شده و در صورت اصرار برای انجام آن به شدت خشمگین می شویم.

پس واضح شد که وقتی در هنگام انجام تکالیف، بارها و بارها نوشته های کودک را پاک یا پاره می کنیم، چطور ناخواسته احساس خشم و انزجار را در او ایجاد کرده و اعتماد به نفسش را برای انجام تکلیف تخریب می کنیم.

اگر شما بتوانید سطح کودک خود را به درستی تشخیص داده و سعی در مقایسه و هم سطح کردنش به سرعت و با هر روشی، با کودکان دیگر نداشته و در هر مرحله ای که قرار دارد با هر توانمندی، او را بپذیرید و تلاش و رشدش را در همان مرحله دیده و تشویق کنید و تلاش کنید تا مرحله به مرحله به سطح مورد انتظار برسانید، کودک شما در مسیر رشد و پیشرفت قرار گرفته و پله پله مسیر موفقیت را طی کرده و هیچ عاملی نمی تواند متوقفش کند و این در حالی است که در تمام طول مسیر لذت برده و با هر بار موفقیت هرچند کوچک، اعتماد به نفسش رشد کرده و خود را برای رسیدن به موفقیت های بزرگتر آماده می کند.

اما اگر بخواهید مسیر قبلی را به بهانه رسیدن به سطح کلاس، راضی کردن معلم، ارضای کمالگرایی خودتان و یا هر دلیل دیگری ادامه دهید و از کودک توقع داشته بدون طی کردن پله های قبلی، با فشار و دعوا به یکباره بر روی پله دهم بایستد و اولین مرتبه ای که هر کاری را انجام می دهد بهترین آن را انجام دهد در غیر اینصورت شما تلاش او را نادیده گرفته و نوشته هایش را پاک یا پاره می کنید، نا امید شده، انگیزه هایش را از دست داده و هیچ علاقه ای برای انجام تکالیف ندارد و روز به روز در این مسیر ناامید و خشمگین تر می شود.

عاشقانه به روزی امید دارم که والدین سرزمینم بتوانند بجای مقایسه کردن کودکشان با دیگران و کمالگرایی، او را در مسیر موفقیت قرار دهند.

بصورت صوتی هم می توانید از این آموزش استفاده کنید.